Organski spojevi germanija

Winkler je 1887. godine sintetizirao prvi organogermanijev spoj, tetraetilgermanij (Ge(C2H5)4) iz reakcije germanijevog tetraklorida s dietilcinkom. Organogermani tipa R4Ge (gdje je R ugljikovodik), poput tetrametilgermanija (Ge(CH3)4) i tetraetilgermanija, pripremaju se reakcijom najjeftinijeg prekursora germanija, germanijevog tetraklorida, s metil nukleofilom. Organogermanijevi hidridi, poput izobutilgermana ((CH3)2CHCH2GeH3), manje su opasni, pa industrija poluvodiča koristi tekuće hidride umjesto plinovitog germanija. Organogermanijev spoj 2-carboxyethylgermasesquioxane otkriven je 1970. godine i neko je vrijeme korišten kao dodatak prehrani jer se smatralo da ima potencijalni antitumorski učinak.
GeH4 je spoj strukture sličan metanu. Kemijska formula poligermana (tj. germanijevih spojeva sličnih alkanima) je GenH2n+2. Trenutno nije pronađen poligerman s n većim od pet. U usporedbi sa silanom, german je manje hlapljiv i manje aktivan. Kada GeH4 reagira s alkalijskim metalima u tekućem amonijaku, proizvodi bijele kristale MGeH3 koji sadrže GeH3 anione. Vodikov germanij halidi koji sadrže jedan, dva ili tri atoma halogena su bezbojne aktivne tekućine.